49. Langs de Ligurische kust.

Al gauw bereiken we Carrara, de marmermijn van Italië en bron van vele marmeren beelden. De kustweg, de Via Aurelia, is volgebouwd met industrieën en woningen Hij wordt voor een groot deel gebruikt door vrachtwagens die soms afgeladen zijn met brokstukken marmer. Interessant om langs te rijden, maar mooi, nou nee...

Dat wordt al gauw heel anders als de Via Francigena de kust verlaat en omhoog het binnenland in gaat. nu in zijn oorspronkelijke vorm een prachtig plein vol met terrassen is. We begrijpen dat dat zo is, omdat de reizigers in vroeger tijden de moerassen langs de kust op deze manier ontwijken. Wij vinden het prima, we volgen de bordjes die hier overal geplaatst zijn en hebben dat zelfs nog de keuze tussen de Via Francigena te voet of met de auto. Verstandig als we zijn nemen we de laatste, maar we zien de andere route ook vaak genoeg en dan meer in zijn oude gedaante: de breedte van een karrenspoor en ongeplaveid.

In de tijd van Emo is Luni een belangrijke plaats, omdat daar de bisschop zetelt. Hoewel de bisschop an Luni een prominente plaats in Emo's verhaal ineemt, vinden we de plaats niet terug.
We bereiken ook niet Valdicastello, omdat de weg net wordt afgesloten als wij er aan komen, zodat de 6e eeuwse pelgrim die daar is afgebeeld ons ontgaat.

De weg die we nu volgen is een hele mooie, door een dicht begroeid Toscaans bergland rijden we met de ramen open van de ene bocht naar de andere. Er is weinig verkeer op de weg en we genieten van zowel het uitzicht als van de intense geuren die ons in de camper een tijdje laten genieten.
Via Camaiore bereiken we Lucca, waar we op en immense parkerplaats zouden mogen overnachten. Het is erg warm en geen schaduw zodat we besluiten Lucca op de fiets te verkennen en daarna een nieuwe slaapplaats te gaan zoeken.
We zijn al eens eerder in Lucca geweest en we herinneren ons de stadsmuur waarover je de hele stad rond kunt fietsen. Dit keer zoeken we die delen waarvan zeker is dat ze er in Emo's tijd ook al waren. Dat geldt zeker voor het Romeinse Amfitheater, dat de oude vorm behouden heeft en tegenwoordig een prachtig intiem plein vol met terrassen vormt.
Met de fiets kun je gemakkelijk wat afstand afleggen. Auto's wagen zich nauwelijks in de smalle straatjes, de enige serieuze obstakels vormen de massa's toeristen die, zo te horen, uit de hele wereld hier naar toe zijn gekomen.
We bekijken de oude kathedraal in het hart van Lucca. Door zijn opvallende verschijning al niet te missen, maar binnenin bevindt zich de Santo Volto: het Heilig Gelaat. De afbeelding van Jezus aan het kruis is van de 13e eeuw, maar dat is al een kopie naar het oorspronkelijke beeld uit 742. Het eerste beeld ging ten gronde aan alle pelgrims die er een stukje van meenamen!

De Santo Volta was eeuwenlang het voorbeeld voor hoe het gelaat van Jezus er uit zou hebben gezien en is overal gekopieerd.

We vonden een slaapplaats op een parkeerplaats in Fucechio op weg naar San Miniato.