48. Over de Apennijnen.

De weg die we met de camper volgen is grotendeels over de oude pelgrimsroute aangelegd, en dat heeft tot gevolg dat we onderweg een enkele pelegrino inhalen. Hoedje, rugzak en wandelstok lijkt de uitrusting van deze tijd te zijn.
Bovendien steeds alleen, of is dat toeval? Naar Berceto is het niet ver, maar wel een prachtige route. De weg is smal, maar er is nauwelijks verkeer op deze zondag. In Berceto is de Romaanse kerk prachtig bewaard gebleven. Het herbergt een schatkamer vol oudheden. Wat te denken van een glazen (!) kelk uit de 8e of 9e eeuw? Hoe is het mogelijk dat zoiets meer dan 1000 jaar overleeft in een gebied waar ook nog wel eens een aardbeving wil voorkomen, terwijl bij ons thuis....

De organist speelt prachtig, het kost me moeite om naar buiten te gaan.
Daar regent het inmiddels. Dat maakt een wandeling in het stadje er nauwelijks minder om. De pelgrimage staat er nog centraal, de route is in alle luister hersteld en wordt goed onderhouden, zowel binnen als buiten de stad.

In die regen vervolgen we onze weg naar boven, naar de Cisa-pas, op meer dan 1000 meter hoogte, die hier de scheidslijn van de Apennijnen vormt. Dat is nog een beste klim en de regen weerhoudt ons ervan om veel van de omgeving te zien. We zijn de pas dan ook over voor we er goed en wel erg in hebben. We vermaken ons met het lezen van het wonder van Moderamnus, die de aan hem geschonken relieken kwijt raakte, waarna op wonderlijke wijze alles toch weer terecht kwam. In het boek van de Boer worden vele van zulke mirakels beschreven die verbonden zijn aan plaatsen die wij bezoeken. Het helpt ons om ons te verplaatsen in de belevingswereld van de Middeleeuwer. Geen krant of tv, maar verhalen... Dat geldt ook voor de vormen van de afbeeldingen die er op Middeleeuwse wijze vaak net even naast zitten. Alle gedrongen figuren met een net te groot hoofd en net te grote handen: we vinden ze prachtig!

Naar beneden volgden de pelgrims de rivier de Magra, waarvan het dal steeds wijder wordt tot het in de Middellandse Zee stroomt. In Pontremoli willen we een labyrint zien, omdat het zo'n mooi symbool van alle tijden is: een speurtocht naar het goede...
De kerk waarin het zich bevindt is echter gesloten en dus vervolgen we onze weg naar beneden, naar het eindpunt van deze dag: Sarzana. Aan deze kust willen we onze reis even onderbreken. Het strand en de mooie kustplaatsjes lonken.....