45. Tenslotte: Fidenza.

En de volgende dag was het weer stil in dit dorp, waar meer parkeerplaatsen dan huizen zijn, en stonden we op een (bijna) lege vlakte...

We gingen via Fidenza naar Medesano. Dat leek ons de juiste plaats om dit derde traject te besluiten. Het ligt net ten zuiden van Parma en is daarmee een goed uitgangspunt voor ons laatste deel naar Rome. Volgende keer beginnen we in Fornovo di Taro, waar Emo aan zijn 59e dagreis begon op 6 januari 1212.

Maar eerst: Fidenza!
Buiten het centrum vonden we een goede parkeerplek waar vandaan we binnen een kwartier bij de kathedraal waren. Fidenza kent een mooie ontstaansgeschiedenis. Het toeristenkantoor is de hele dag gesloten en daarom lopen we het gemeentehuis binnen waar ook informatie te krijgen is. In het Italiaans natuurlijk, maar met de Engelse vertaling ernaast. Als je Fidenza een interessante stad noemt, doe je het bijna te kort.

Hier is Verdi geboren en getogen (waar we gisteravond nog de prachtige muziek van hoorden in de kerk van Chariavalle)!

Van 4000 v Chr. zijn hier al sporen van bewoning aangetroffen.Hier lag vroeger, in de Romeinse tijd de brug over de Stirone en deze is nu (na opgraving in 1874) fraai in het stadsbeeld te vinden.

Tot 1927 had Fidenza een andere naam: Borgo San Donnino.
De legende vertelt dat in de 2e eeuw v.C. een Romeinse soldaat door de keizer werd gestraft voor het feit dat hij zich tot het Christendom had bekeerd. Hij werd onthoofd, maar hij raapte zijn hoofd op en liep ermee weg. Op de plaats waar hij dood neerviel werd de kathedraal van Fidenza gebouwd. Vanaf de vroege Middeleeuwen droeg de stad daarom de naam van deze soldaat die nu als haar beschermheilige geldt: San Donnino.

In de documentatie lezen we dat bij opgravingen in1853 een sarcofaag werd opgegraven met de overblijfselen van de Romeinse soldaat.

Het is een mooi en heel oud verhaal, dat niet alleen zorgde voor de naam van de stad, maar ook voor die van de burcht en die van de kathedraal die in de 12e eeuw gebouwd werd ter ere van San Donnino.

We konden niet naar binnen, maar de buitenkant was mooi en interessant genoeg. Een van de beroemdste Italiaanse beeldhouwers zorgde voor een werkelijk prachtig portaal van de kerk, waarin het verhaal van San Donnino nog steeds goed te zien is. Ook de ontberingen van de pelgrims werden nauwkeurig vorm gegeven. Een beeldverhaal uit de Middeleeuwen!