18 Les lunettes d'Emo.

Terugkijkend vinden we dat we een mooi project onder handen hebben.

We proberen voortdurend door de bril van Emo naar de omgeving te kijken: wat was er, wat zou er kunnen zijn geweest en wat moeten we wegdenken?

Dat is natuurlijk slechts fragmentarisch, na 800 jaar is er niet veel meer over..

Ook onze kennis van de Middeleeuwen is beperkt, ook fragmentarisch, zou je kunnen zeggen. Gelukkig kunnen we mee liften op de kennis van Prof. dr. Dick E.H. de Boer en dat van drs Ynskje Penning. Prachtige boeken hebben ze geschreven. Het feitenrelaas van de Boer is doorspekt met foto's en mooie zinnen: een avontuur om te lezen. Het komt tot leven als je al rijdend langs de beschreven route over hetgeen je ziet of gaat zien informatie leest en hoort. Want zo deden we dat: naderden we een beschreven plek dan werd de informatie daarover al rijdend voorgelezen. Zo werd “Emo's Reis” voor ons vooral een “uitgelezen” reisboek door landschap en tijd Zoveel als voor ons mogelijkis,  was het een reis door de 13e eeuw.

Dat werd versterkt door boek van Emo's Labyrinth . Inmiddels uitgelezen.

Dat bracht ons terug in de sfeer van de middeleeuwen.Hierin worden gebeurtenissen in Europa uit de tijd van Emo verweven met Emo's reis. Daar zit veel denkwerk en fantasie achter, de basis zal kloppen en wordt verantwoord achter in het boek. Wij vroegen ons b.v. af: hoe gingen de mensen in die tijd met elkaar om, hoe kwamen standsverschillen tot uitdrukking en hoe zat dat met de taal? Spraken ze onderling Gronings. Latijn zal voor Emo belangrijk zijn geweest, maar dat werd door slechts enkelen gesproken. Was dat een onderscheidende factor? Wat aten ze (onderweg)? Werd er alleen in kloosters geslapen? enz. enz.
Emo's Labyrinth gaf het antwoord op veel van die vragen inhoud. Ik had daar soms vooraf heel andere beelden bij. We leggen de beelden die ons in dit boek gegeven worden, er naast. Dat is nogal eigenwijs, want wie zijn wij om onze eigen beelden nog in stand te houden naast de verstrekte kennis van de Boer en Penning?

We eindigen dit traject met een opdracht aan onszelf: we gaan naar Rome!

Daan en Willy Ensing (Prémontré, juni 2014)