32. Standje Emo

6 juni 2015 - Nances, Frankrijk

We hebben onszelf in standje Emo gezet. Ons doel is immers bereikt: we volgen de route die Emo zou hebben gelopen. Nu gaat het er vooral om om onderweg te genieten. Afstand en snelheid doen er niet zoveel meer toe. Zolang we Emo maar “voorblijven”.

Standje Emo: betreffende deel van het boek lezen, uitzoeken wat we beslist willen zien, plaatsen invoeren in “Becky”, onze navigatie, die plaatsen als “route” langs de kortste weg laten berekenen en snel- en zandwegen vermijden. En zo rijden we vervolgens in een slakkengangetje langs vooral kleine wegen door het Franse platteland, rijden bijna over het erf van eeuwenoude hoeven, verkeer is er bijna niet.

We hebben geen haast.

In de bergen en in dorpen en steden is “de korste route” soms nog wel een “dingetje”. Dat zijn soms wel hele smalle of stijle weggetjes. Ik rijd meestal en Willy heeft het druk b.v. met navigeren op een 2e routeplanner (De app maps.me, dit voor de liefhebber), om op te lezen uit “Emo's reis”,het boek van Dick de Boer, dat onze reis bepaalt.

navigerenOp het grasveld van de France Passion genoten we nog tot 1 uur in de middag om dan te vertrekken naar ons uiteindelijke reisdoel van vandaag: het meer van Aiguebelette. Dat meer was ook in de tijd van Emo al bekend om zijn heldergroene water en inderdaad: we vonden het als omschreven. (Overigens staat het ook te boek als het warmste meer van Frankrijk -tussen 25 en 30 gr C-. Hoe dat kan moeten we nog eens uitzoeken).

We rijden nu door de Dauphiné, het gebied dat zijn naam dankt aan de omstandigheid dat het in 1349 aan de Franse kroon werd geschonken en als wingewest diende voor de Dauphine, de Franse kroonprins. Waarom de klassieke wielerwedstrijd dan Dauphiné Liberé heet is mij onbekend, maar ik weet zeker dat Dick of Wim dat raadsel oplossen.

Uiteindelijk stoppen we na 40 km, omdat we in Nances een beroemd reliek wilden aanschouwen dat ten tijde van Emo grote aantrekkingskracht had op de reizigers: de doornenkroon van Christus. Dat plan mislukte zodat we stranden op het strand van het voornoemde, heldergroene meer.

Foto’s

5 Reacties

  1. Geert w Smegen:
    6 juni 2015
    Gelukkig genieten jullie nog volop. Kleine weggetjes hebben tijdens onze vakantie ook de voorkeur. Veel plezier verder!
  2. Wim:
    7 juni 2015
    Zonder te googlen: De Dauphiné Liberé is een krant voortgekomen uit het verzet (woII), het vrije Dauphiné. Later is het de organisator geweest van de wielerwedstrijd die meestal gebruikt wordt als voorbereiding op de Tour. Ook een wedstrijd die in den beginne georganiseerd werd door een krant. Volgens mij begint de Dauphiné deze week en is het niet ver van jullie.

    O ja, het is blijkbaar zo 'steil' dat jullie het als 'stijl beschrijven.'

    Beaucoup de plaisir,

    Wim
  3. Daan Ensing:
    7 juni 2015
    Ik geloof dat de Dauphine zelfs vandaag start, we zagen wat bordjes onderweg hier naar toe. Bedankt voor je informatie. We rijden met stijl steil dus.
  4. Harm:
    8 juni 2015
    Leuk dat jullie ons indirect zoek-opdrachten geven.
    Hier komt mijn bijdrage:
    Over
    Het Meer van Aiguebelette bevindt zich op een hoogte van 390,5 m. Het meer onderscheidt zichzelf door de prachtige natuur en de turquoise (blauwgroene) kleur van het water. Het meer is buitengewoon omdat het zeven warmwaterbronnen bevat die de temperatuur van het water bijzonder aangenaam maken in de zomer (met temperaturen tot 28° C). Het meer is in de voorbije eeuw nog slechts vijf maal volledig dichtgevroren, namelijk in 1909, 1929, 1941, 1942 en 1956.
    Rest mij te zeggen dat we stik-jaloers zijn op jullie prachtige reis, maar dit terzijde.
  5. Daan Ensing:
    8 juni 2015
    Dank je wel Harm,
    wil je dan ook nog even uitzoeken wat de meest waarschijnlijke route van Hanibal was? zie verslag no. 35