33. We volgen de rivieren.

Direct achter het meer van Aiguebelette ligt een stijle bergrug van de Col de l' Epine. Deze is vrij smal, maar we rijden er dwars overheen langs een prachtige route, waarbij we schitterend uitzicht hebben op waar we vandaan kwamen. Direct achter de Col de l' Epine, dus hemelsbreed maar een paar kilometer komen we in Chambéry en van daaruit volgen we de brede vallei van de rivier de Isère en later die van de Arc. We stoppen bij de kerk van St-Jeoffre de Prioré waar we de kerk binnen wilde. Helaas was de deur op slot en konden we geen sleutelhouder vinden, ondanks de aanwijzingen die we hierover kregen. 
Direct daarna vonden we wel de overblijfselen van de zeven torens van Chignin van waaruit ook in de 13e eeuw al het verkeer door de vallei werd gecontroleerd.

Het was niet moeilijk om ons een beeld te vormen van Emo's reis hier. Het kan niet anders dan men zal hier door alle eeuwen heen de rivieren hebben gevolgd. En hoewel de loop van die rivieren wel veranderd zal zijn, lagen de bergen er toen ook net als ze er nu lagen. Tot nu toe betekende dat voor Emo een stevige klim over de bergrug na het meer om in Chambéry te komen, maar daarna ging het kilometerslang heel geleidelijk stroomopwaarts. Niet voor niets was dit altijd al een veelgebruikte doorsteek van de Alpen.

We eindigden de dagetappe bij een schoolfeest van Saint Rémy de Maurienne dat gehouden werd bij het meer waar ook de camping Municipal aan lag. De camping is nauwelijks open, we staan helemaal alleen en hoefden ook niets te betalen.