36. Mont Cenis

Omdat we een paar nachten op de camping in Bramans zijn gebleven, zijn we met de camper nog wel een eind de Mont Clapier opgereden. Op die manier kwamen we bij het schitterend gelegen kerkje, of wat er van over is tenminste, van St.-Pierre d'Extravache. Dat is een zeer oude religieuze plek. De kerk zou gesticht zijn in de 1e of 2e eeuw en daaraan vooraf ging een heidense cultusplaats. Een bijzondere plek. De weg veel verder omhoog hebben we maar niet meer genomen.

En dus ging het op naar Mont Cenis. We hebben nog een halve dag fantastisch gewandeld in het hooggebergte in het Nationaal Park Le Valloise: een aanrader voor wie van hoge bergmeren en -marmotten houdt.

De weg naar Italië blijft door de vallei van de Arc lopen zonder abrupte stijgingen. Emo zal een pad of een weg langs de rivier hebben gevolgd. Dan, in Lanslebourg gaat het de berg op en wordt de Arc verlaten. Vanaf daar moet 680 m hoogteverschil worden overbrugt. Tegenwoordig gaat dat heel gemakkelijk. Langs een comfortabele 12 km lange weg rijden we op ons gemak naar boven. Je kan er, als er sneeuw ligt, zelfs gedragen en zittend komen met een stoeltjeslift. Dat was vroeger wel anders! Koningen en andere hoogwaardigheidsbekleders lieten zich ook wel naar boven dragen, maar anderen moesten toch echt te voet de berg op. We weten niet of de huidige haarspeldweg naar boven ook maar iets van de loop van de oorspronkelijke weg volgt, maar er zal, al naar gelang het jaargetij wellicht een keus uit meerdere paden geweest kunnen zijn.

Wij kwamen dus gemakkelijk boven en konden, na weer weinig af te dalen, onze camper langs het meer plaatsen. Een magische plek, zo voelt het hierboven. Als we aankomen is de zon weg en drijven wolken langzaam op ooghoogte boven het prachtig blauwe meer, zodat we de bergen aan de overkant , waarop nog grote en kleine plekken sneeuw resten, af en toe niet of nauwelijks meer kunnen zien.

Daar slapen we vannacht, in deze stilte...