37. Afdaling

Op deze hoogte (precies 2000 m) was het koud, deze ochtend van 10 juni 2015. Met jassen en een lange broek aan wilden we proberen om langs het meer te fietsen. Dat lukte goed. De wegvluchtende alpenmarmotten hadden dit kennelijk niet verwacht!

De afdaling naar Italië was spectaculair en adembenemend.

De weg was, dank zij de vele haarspeldbochten prima te berijden, maar het gebergte loopt steil af naar de Po en dat levert voor ons, als toerist, voortdurende ooh's en aah's.

Die zullen in vroeger tijden ook wel weerklonken hebben, maar dan van ellende! Volgens beschrijvingen moesten koningen hun draagstoel verlaten, vielen paarden te pletter en moesten mensen op elkaar steunend zien te voorkomen dat ze van de berg af vielen. Zeker als er sneeuw lag moet dit een hachelijke onderneming zijn geweest. Het pad dat men nam zal een geheel andere zijn geweest dan de onze, maar uiteindelijk kwam de reiziger vaak aan in Novalese, op een plek waar een klooster op 900 meter hoogte ligt. De oude Romaanse abdij van voor 1000 is deels en fraai opgenomen in de huidige kerk.

Of Emo ook hier is geweest, is niet zeker. Hij noemt wel de stad Susa, die op steenworp afstand van Novalese ligt. In het boek van Ynskje Penning speelt Novalese een belangrijke rol. Ook deze romantische weergave van Emo's reis lezen we opnieuw en zijn er weer van onder de indruk dat ze zoveel feiten aan elkaar heeft kunnen schrijven tot er een mooie roman ontstond.

Toen we beneden bij de bovenloop van de Po op de weide van de plaatselijke camperclub in Villar Focchiardo uitstapten, merkten we dat we de jas wel uit konden doen: het was, ondanks de regenbui zo'n 10 graden warmer.