38. Dwaallicht
12 juni 2015 - Villar Focchiardo, Italië
We staan op gras aan een razende rivier die het smeltwater van de berg afvoert. Het is net weer droog en het is donker. Voor het slapen gaan nog even een rondje om de camper. En dan.... allemaal lichtjes... zwevend... dansend! Boven het gras. Tegen de camper aan. Langs, op en boven de struiken aan de rivier!
Dat moeten vuurvliegjes zijn... nooit eerder gezien. En zoveel! Prachtig!
Als je met de camper een officieel plekje zoekt heb je soms de keuze tussen asfalt en gras. Dan kiezen wij altijd voor gras. Sommige mensen schijnt het niks uit te maken. Dat geldt niet voor ons dus. Een paar dagen geleden stonden we in de Franse Alpen op de camping in Bramans, een grasveld met, nu in juni, mooie alpenbloemen, nog net niet gemaaid, gelukkig. En een leven in dat gras! Kevertjes, torretjes, vliegjes, kruipend, vliegend...
En toen bedacht ik: ik ken de meesten, ik heb ze eerder gezien. Vroeger, op de boerderij, ze maakten deel uit van ons eigen gras, onze eigen wereld. Lang niet gezien, die kleine beestjes. Maar ik herkende ze wel, de soldaatjes, de spinnetjes en welke namen ze ook allemaal hebben.
Ze zijn, volgens mij, verdwenen bij ons. Wat doen we toch met het leven om ons heen? Graslanden met één soort gras. We sproeien alles weg, waar we geen geld aan kunnen verdienen weg?
Waar gaat dat heen?
Dwaallicht...
Ik herinner mij nog op een camping in Frankrijk, ik denk eigenlijk phare de la coubre, dat we op jacht gingen naar vuurvliegjes. Een wandeling over de camping met overal lichtjes in de bosjes! Wel eerder gezien dus! Maar dat waren er zo te horen niet zo veel als nu bij jullie.
Liefs
Klinkt als heerlijke vakantie tot nu toe.
Liefs